woensdag 9/11

Beetje bewolkt, maar niet koud.  Veel te lang geslapen.  Allez zeg, hoe kan dat?  We doen niks, echt niks bijzonders, en slapen een gat in de dag.  Zelfs Johan, die thuis altijd om 6u30 staat rond te springen en met kastdeuren aan het rammelen is.  Teveel zuurstof?
Na een trage start ruimen we de rest van de bladeren op, nog eens 6 zakken, maar bij deze is het domein bladervrij. 
We krijgen een telefoontje voor een reservatie in mei - en verwijzen door naar de website en het contactformulier.
We doen boodschappen met de fiets, en we eten chicons in hespe.  En voor de rest vullen we onze dag met niks wereldschokkends.  We beginnen meer en meer Zohra haar manier van leven over te nemen, zie onderstaande foto's.  En ja, johan heeft een pyama aan, maar het is hier nog vrij warm 's nachts en het is er eentje met korte armen en korte benen.  Sloebers !!!



Vorige week brachten we uit Carpentras een brioche lyonnais mee, awel, wie wil weten wat het is ziehier een fotoke van de restjes.  Best lekker, beetje vreemd van smaak, zoet briochebrood met daarin nen saussison uit Lyon, maar het smaakte.  Met een fris salaadje a l'ail - en een glasje wijn van onze buren, Domain de Fondreche.  Heerlijke rode wijn hebben ze - deze zomer hadden we genoten van de rosé aldaar - de witte schijnt ook super te zijn maar ze hadden er gene meer, en de rode mag gezien, geschonken en gedronken worden.  Santé en slaapwel !

dinsdag 8/11

 Vandaag opnieuw een stralend zonnetje.  Ik kreeg gisteren een telefoontje van Frans en toen heb ik beloofd dat we bladeren zouden ruimen, dus we gaan aan de slag.  Amaai.... we hebben amper 6 zakken tot onze beschikking, en in no time zijn die vol.  We gaan dus op zoek naar de décheterie.  De strenge regels bij ons thuis op het kantoorpark in het achterhoofd rijden we met een klein hartje de décheterie op, en stoppen netjes aan het huisje van de wachter.  Die...ons niet eens een blik waardig gunt.  De man zegt vriendelijk goeiedag, en that's it.  Het begint me meer en meer duidelijk te worden dat wij daar in Belgie ferm aan banden gelegd worden.  Teveel van die ministerstoelen zeker?? Iedere kont die op zo een stoel terecht komt wil graag zijn stempeltje drukken - en het gevolg is dat een belg meer dingen niet mag dan wel mag, en tot van alles en nog wat verplicht is.  Schoon land, kloteregering (allez, als we er al ene zouden hebben).  We dumpen netjes onze bladeren, en rijden richting ventoux.  De géant de provence blijft toch een zekere aantrekkingskracht hebben.  Het is zalig rijden door het bos - en je snapt waarom zovele kunstenaars de provence opzochten, en nog steeds doen.  Het licht is zo helder, de kleuren zo intens - die is genieten mannen !  Hoe hoger we komen, hoe lager de temperatuur op onze thermometer.  Beneden was het 22°, boven aan het sommet nog 6.  Lekker fris, maar heel helder.  We zien tot de Rhonevallei, en aan de aan de achterkant van het gebouw tot de alpen.  Af en toe drijven er flarden van wolken in de buurt, wat voor schitterende beelden zorgt.
We wandelen op het gemakje even rond de top, kun je in de zomer nauwelijks doen want dan gonst het hier van de vélorijers.  En bijten in de koude ijle lucht. 
Via Sault, en het caféke waar we wel meer een pintje of koffieke drinken landen we terug in onze stek - waar iedere avond op iedere avond gelijkt, maar dat is thuis ook het geval.

Chapeau aan alle zotjes die dit lezen.  Wij doen hier geen ontdekkingstochten, geen halsbrekende toeren, we proberen gewoon te leven zoals thuis want anders zou na 6 weken ons haar door ons klakke gegroeid zijn.  Aan Ann : voor jou blog ik - jullie kennen deze stek en voelen misschien via deze weg de vibes die we doorsturen naar jullie.  Jullie horen hier eigenlijk ook te zijn.  Net als de rest - ik zou dit plekje zo graag delen met al die ik graag zie ! En ik ben dolblij dat Caroline en Johan, en daarna de Biene en K'tke komen.  Wie er zin in heeft:  welkom !!

tijd om te turnen !!







Maandag 7/11

In het marktboekje van Joke las ik dat het vandaag markt is in Cadenet.  Centrum van de mandenvlechters, die sinds de plastiekzakjes gedoemd werden om te verdwijnen.  De zon schijnt, het is zowaar zomer geworden vannacht en we zien de ventoux in volle glorie schitteren. 

Na het ontbijt dus richting Cadenet - een dorpje zoals zovele in de provençe, een dorpje waar de tijd is blijven stilstaan.  En die markt, dat is 3 man en een paardekop.  Maar de paar terrasjes die het dorp rijk is zitten wel vol - fransen kunnen toch genieten, zelfs van een sjatte kaffie.  We zetten ons er natuurlijk - bij, of wat dachten jullie?


Na ons terrasje en onze marktwaren keren we op onze stappen terug, kriskras via de kortste route op onze gps naar Mazan.  Die kortste routes kunnen ongelooflijk lang zijn, maar brengen je dan ook voorbij de meest verborgen plekjes. 

Ik denk dat we deze morgen vrij vroeg uit de veren waren, want als we terug in Mazan zijn is het nog vrij vroeg in de namiddag, dus eten we een stuteke (turnoefening want we koken deze !!!) avond, en na een kopje koffie en een stukske taart, in de zon - wil johan de auto wassen.  Ahja, die is nieuw hee, en dan was je dat ding wel eens wat meer.  En na het wassen, siesta !!!!  

                  

's avond zei hij dat zijn tote gloeide !!

Zondag 6/11

Vandaag is 't koekebrood.... weeral zelfgebakken.  Jaja, nonkel d'john heeft zijn bakoventje mee, en zijn broodsnijmachine.  Je denkt toch niet dat ik iedere dag naar de bakker ga crossen, zegt hij.  Dat doe ik thuis ook niet.  Dus ruikt het hier iedere avond heerlijk naar brood - een geurtje dat perfect past in de mas.
Behalve koekebrood kan ik ook melden dat het nog steeds regent, maar in mindere mate.  Eerder zeveren.  Da's goed, ideaal om fotoboek volledig af te werken.  Mens mens mens, daar is werk aan !!! Te hopen dat het nageslacht er later wat respect voor heeft ;-)
Tussen de foto's door knutsel ik een tartiflette in elkaar, en verdorie... geen witte wijn voorradig.  Op zoek in het huis.. en jawel, ik vind de frans zijn wijnkelder - evenwel zonder witte wijn.  En als ik witte wijn nodig heb, dan heb ik witte wijn nodig.  Dus rap even rond Mazan crossen, en ja, de spar is open tot 13u.  Gered !!
Terwijl de tartiflette aan het klaarstomen is in de oven, ik verder aan  het fotoboeken ben, en we alletwee onze pastis bij de hand hebben zien we het wolkendek openbreken.  Hoera !!!  Dus kunnen we na het eten even wandelen.  Eerste stop het cafe in het dorp, voor een koffieke.  En dan verder rond het dorp, tussen de wijngaarden.  De resterende druifjes zijn mierzoet, en er hangen er massa's.  Kleine trosjes weliswaar, en je zakt tot over je enkels in de modder, maar ze zijn heerlijk.
Na de wandeling een warm badje, pyamake aan en gewoon genieten van het niksdoen.
Tot morgen !!

Zaterdag 5/11

Kom dit tegen, in vlaanderen schijnt de zon, en hier gooien ze het met bakken uit de hemel. Mazan haalt zelfs de krantekoppen !
Maar ons deert het niet, zelfs al doen we niks, toch vliegt de dag voorbij. Ik durf het bijna niet te bekennen, maar ik had de laatst gewassen kleding meegebracht zonder strijken, toch tijd zat hier, en ik heb nog niet eens tijd gevonden om dat kleine strijkje te doen.
Het lijkt er wel sterk op dat johan en ikzelf een onderling wedstrijdje aan het uitvechten zijn... om ter eerst aan 85kilo geraken... alles smaakt hier zo lekker, winkelen in de Leclercq is een walhalla voor lekkerbekken - owee als je daar geweest bent met een knorrende maag !


   Zohra voelt zich thuis, ze is stiller dan normaal, maar ik denk dat ze gewoon wat koppig is. Na een grondige verkenning heeft ze zichzelf een paar plekjes toegeëigend, ze eet, drinkt, slaapt en doet haar behoeftes. Tot nog toe lukt het om haar binnen te houden, al is ze daar met momenten wel wat kwaad voor.
Wat valt er verder te vertellen? weinig tot nu toe, gezien we bijna gedwongen binnen zitten door het noodweer hier in zuid-frankrijk. Na de strooptocht gisteren in de Leclerq in Carpentras zijn we vandaag in het plaatselijk supermarktje de dingetjes die we vergeten waren gaan bijkopen. Ook een ferme bidon van 5l van onze favoriete olijfolie gaan kopen hier in Mazan, de madam herkende ons van de vorige keer en was verwonderd dat we daar al terug stonden, dus even kort ons housekeeping avontuur uit de doeken gedaan. We werden meteen uitgeroepen tot nieuwe Mazanaizen (lijkt een beetje op mayonaizen).

Voor de rest hou ik me vooral bezig met het finalizeren van mijn fotoboek over onze laatste Siciliëreis.  Uiterste datum waarop het af moet is 7 november, want dan loopt mijn gekocht krediet af.  Werk aan de winkel dus - ideaal weertje daarvoor.

Enne... vraag me niet waarom al mijn foto's op hun zij liggen, of ondersteboven staan.  Ik had een blog opgestart waarop toevoegen van foto's heel beperkt was, en Evelien heeft de eerste dagen overgezet naar deze blog.  Foto's toevoegen is nu geen probleem, maar foto's recht in de blog krijgen lukt niet.  En ik zoek niet verder want het heeft voor jullie alle voordelen, een beetje gymnastiek is goed voor lijf en leden.

Vrijdag 4/11

Het regent... en het regent... en het regent.  Dit merken we als we wakker worden, later dan thuis want de blinden zijn dicht, en het is hier 's nachts muisstil.  Geen auto's in de straat, geen autoportieren die dichtgegooid worden vanaf 6u 's morgens, geen stoppende en vertrekkende treinen.  Dus slapen we lang, langer dan vooral Johan gewend is. Het maakt ons eigenlijk ook niet zoveel uit dat het regent, want er moeten behoorlijk wat boodschappen gedaan worden.  Er staan wel wat dingen in de kast, maar om echt 6 weken te overleven zal er een ferme boodschappenkar aan te pas komen.  Na het ontbijt let versgebakken brood zietJohan zijn ritje met de fiets in het water vallen, en springt hij op zijn stalen ros op rollen - de conditie moet blijven hee, want ik vermoed dat het toch een stille droom is om zelfs tijdens deze herfsttijd die Ventoux even op te fietsen. 
En ik...??? ik dwaal rond in dit mooie plekje, van kamer tot kamer - en verheug me op de komende weken.  En nee, het voelt niet als verlof, maar echt als "hier zijn - hier even mogen wonen". 
Na het tochtje in de bretellen gaat het richting Carpentras - even nog de mail gecheckt -en leuk... een berichtje van de Biene en K'tke. Ze hebben een vluchtje geboekt en komen af - geloof het of niet, voor nog geen 80 euro voor hun beide, heen en terug. Carpentras, Leclercq, zoals altijd een nogal lastige opdracht.  Waarom zit dat ding zo verstopt hier in Carpentras.  En regenen.... regenen..... Ons boodschappenkarretje raakt vol, voller en nog voller.  We hebben dan ook van alles en nog wat nodig - boter en beleg, vlees, kaas, melk, specerijen allerhande, eikes, tja... wat zit er zoal in een mens zijn voorraadkast en frigo?  Pastis, wijn, bier, water, fris en fruitsap? ..... En dan al die lekkere dingen die we thuis niet in de rekken van een grootwarenhuis vinden. 
Geloof me, voor lekkerbekken is een strooptocht door een zuidfrans grootwarenhuis als een verdwalen in het walhalla van geuren en smaken.  Er ligt dan ook één en ander in ons karretje waarvan we geen idee hebben hoe het zal smaken.  Wat dachten jullie van brioche lyonnaise?  iets wat eruit ziet als een klein brood, en naar het schijnt zit er sossis in (nee ann, geen piro ;-)  Of van quennelles à la lyonnaise?  Dus hopsakee, de kar in - één dezer proberen we die dingen wel eens uit. 

Na de strooptocht terug naar "huis" - in de nog altijd stromende regen.  Het is lekker warm in de Clos, we hebben pastis en snoepkes gekocht... dus wat dachten jullie?  jaja, deez twee gaan aperitieven en geven bij deze het startschot voor een korte periode leven als God in Frankrijk. 


Koken in Joke haar mooie leefkeuken met zicht op de wijnvelden en in de verte de ventoux is een plezier, de regen kan ons niet deren, we zitten warm en knus en hebben al wat we nodig hebben om te overleven. 



We brachten een pouleke jaune mee, de papa bekjikt de binnenkant, en ik maak het straks klaar.

  En Zohra??? die maakt nergens een probleem van. Ze heeft haar plekjes al uitgekozen, en voelt zich de koningin te rijk.

Donderdag 3/11

5u45 staan we gepakt en gezakt klaar om te vertrekken.  Een beetje benieuwd wat dit zal worden.  6 weken wonen in Mazan.  We kennen het plekje, we houden ervan, maar we kennen het enkel als vakantieadresje.  Zal Clos-Saint-Paul ons ook bevallen buiten het seizoen? zonder zon? zonder toeristen?  Of zal het ons te eenzaam zijn? 

Poes laat blijken dat zij het alvast niet leuk zal vinden want zonder ophouden maakt ze kabaal, tot voorbij Rijsel.  Je hoort dat ze boos is - met recht en reden trouwens - het beestje zit opgesloten en leuk is dat  niet.  Haar mand is best comfortabel, maar tegenwoordig zijn gevangeniscellen ook comfortabel, en toch wil iedereen ontsnappen.  Vanaf Rijsel tot Reims dalen de decibels een beetje, en is het
vooral jammeren wat ze doet.  We besluiten om zo weinig mogelijk te stoppen - en onze om die reden meegebrachte boterhammekes in de auto te verorberen, zodat het beesteke niet alleen moet blijven.  Na Reims berust ze eindelijk in haar tijdelijke gevangenschap, en laat ze af en toe nog een klein mauwke horen.  Wat me opvalt is dat vooral Patsy Cline en Dolle Parton voor meer mauwkes zorgen, blijkbaar herkent ze daarin een medepoes.  Doordat we geen grote stops inlassen rijden we de oprijlaan van Clos-Saint-Paul al op om 15u30.

Gerard, blijkbaar vriend des huizes, wacht ons al op - geeft ons een korte update en dito rondleiding en voila, that's it - nu is het even van ons.  Op tafel ligt een briefje van Frans en Joke, met als welkom een fles Ventouxwijn en een mooie geurkaars.  Schatten!  En hoewel in Belgie de zon schijnt is ze hier ver te zoeken.  Grauw en grijs kleurt de hemel.  Uitpakken, ons installeren.  En Zohra??? Die is blij dat ze uit haar mand mag, en gaat op verkenning.  Ze ziet er niet bang uit, maar blijft toch wel enorm rond ons hangen.  Wat ze ziet lijkt haar zelfs te bevallen - het beestje kreeg een goede opvoeding 

Voila, na het uitpakken gaan we naar het dorp want we hebben zin in pizza, en geloof me, hier in Mazan hebben ze de lekkerste pizza ooit.  Zelfs in Sicilië at ik geen betere dan hier.  Na de pizza nestelen we ons in de sofa, kraken het flesje wijn en genieten we van onze eerste avond in deze mooi gerenoveerde mas.